ایران و زبان فارسی ریشه در تاریخ و فرهنگ غنی این سرزمین دارند. از دوران باستان و امپراتوری هخامنشیان آغاز می‌شود، زمانی که کوروش بزرگ بنیانگذار نخستین امپراتوری جهانی بود و زبان فارسی به عنوان زبان رسمی و ادبی این امپراتوری شناخته می‌شد.

در دوران ساسانیان، زبان فارسی به اوج شکوفایی خود رسید و آثار بزرگان همچون فردوسی با شاهنامه به خلق آمد. با ورود اسلام، زبان فارسی به عنوان زبان فرهنگ و ادب اسلامی نیز شناخته شد و نویسندگان بزرگی همچون حافظ، سعدی و مولوی با آثار خود به جاودانگی این زبان کمک کردند.

این آثار ادبی غنی، زبان فارسی را به میراث فرهنگی ارزشمند برای ایران و جهان تبدیل کردند. امروز، زبان فارسی نه تنها در ایران بلکه در سایر کشورهای فارسی‌زبان مانند تاجیکستان و افغانستان، به عنوان زبان فرهنگی و علمی به حیات خود ادامه می‌دهد.

حفظ و ترویج زبان فارسی، پاسداری از این میراث فرهنگی و پیوندی عمیق با تاریخ و تمدن ایران است.